Pomagamy odtworzyć warszawskie łąki nad Wisłą

Warszawskie ZOO bierze udział w projekcie ekologicznym pn. " Restytucja łąk zalewowych na warszawskim odcinku OSOP Natura 2000 Dolina Środkowej Wisły. (PLB140004)"?  OSOP to Obszary Specjalnej Ochrony Przyrody. 

Zajmujemy się bardzo ważnym działaniem na tych terenach - koszeniem (tylko po zakończeniu sezonu lęgowego ptaków) prawie 70 ha zaniedbanych nadwiślańskich terenów.  Do projektu wybrano 6 obszarów "Żerań", "Golędzinów", "ZOO", "Gocław", "Rodzynkowa", oraz największy z nich "Wilanów". 

Odtwarzanie łąk zalewowych jest związane z ograniczaniem występowania inwazyjnych gatunków obcego pochodzenia: nawłoci kanadyjskiej i późnej oraz klonu jesionolistnego. Nawłoć to bardzo ekspansywna roślina, szybko pleniąca się dzięki podziemnym pędom. Potrafi "zabić" każdą łąkę. Klon niszczy łęgi,
zarasta brzegi, zatrzymuje kłody, tamując przepływ wysokiej fali powodziowej. W niektórych miejscach (szczególnie tam, gdzie w glebie zachowało się już niewiele nasion roślin łąkowych) konieczny był wysiew
nasion zebranych na lepiej zachowanych łąkach w doliny Wisły i jej dopływów.

Dzięki projektowi zostaną odtworzone na terenach nadrzecznych kwietne łąki, nastąpi rozwój tzw. różnorodności biologicznej, bo łąki to nie tylko bogaty świat roślin, ale też i zwierząt, często rzadkich i zagrożonych wyginięciem
gatunków owadów - zwłaszcza motyli i innych bezkręgowców, płazów, gadów, ptaków, małych i dużych ssaków.

Warszawskie ZOO wraz z Fundacją Panda wspiera Projekt ochrony gibbońców górskich w Wietnamie!  

Projekt rozpoczął się w czerwcu 2016 r. w Narodowym Parku Kon Ka Kinh i  powstał dzięki współpracy między Stiftung Artenschutz a Stowarzyszeniem Zoologicznym we Frankfurcie (FZS), wspieranym finansowo przez członkowskie ogrody zoologiczne EAZA. Jest to kontynuacja podobnego projektu prowadzonego na rzecz gibbońców żółtolicych (Nomascus gabriellae) w rezerwacie Nam Nung w południowym Wietnamie.

Celem projektu jest:

• Ocena aktualnego rozmieszczenia i liczebności gatunku gibbońca górskiego (N. annamensis) w parku KKK;
• Stworzenie programu monitorowania gatunku;
•  Przeszkolenie strażników leśnych z rozpoznawania gatunków naczelnych;
•  Zwiększanie świadomości lokalnych mieszkańców na temat ochrony gatunków w regionie: zaprojektowanie plakatów i pocztówek z wizerunkiem gibbońca, współpraca ze szkołami znajdującymi się w strefie buforowej parku;
• Wyprodukowanie filmu na temat ochrony naczelnych w narodowym parku Kon Ka Kinh;

Gibbońce (Nomascus sp.) – należą do naczelnych zagrożonych wyginięciem, wpisanych do Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i objętych konwencją CITES (zalącznik I). 

Warszawskie ZOO przy wsparciu Fundacji PANDA bierze aktywny udział w pomocy dzioborożcom w ich naturalnym środowisku.
Każdy może pomóc przetrwać tym pięknym ptakom.
Wystarczy zakupić którąś ze skrzydlatych maskotek w sklepiku Fundacji Rozwoju Warszawskiego Ogrodu Zoologicznego "PANDA". Część dochodu z ich sprzedaży jest przeznaczona na wsparcie programu adopcji gniazd dzioborożców, prowadzonego przez Nature Conservation Foundation.
NCF zajmuje się ochroną unikalnej dzikiej flory i fauny Indii poprzez edukację i angażowanie lokalnych społeczności. Od 2003 roku Fundacja bada dzioborożce i monitoruje ich gniazda w rezerwacie tygrysów Pakke w dystrykcie East Kameng, Arunachal Pradesh. Pakke jest rajem dla dzioborożców, tutaj są cztery z dziewięciu gatunków: Great Hornbill (wielki dzioborożec), Wreathed Hornbill (dzioborożec fałdodzioby), Oriental Pied Hornbill (dzioborożec białobrzuchy) i Rufous-necked Hornbill (dzioborożec rdzawogłowy).
W 2011 roku NCF rozszerzyła obszar monitorowania poza rezerwat i zainicjowała Program Adopcji Gniazda Dzioborożca (Hornbill Nest Adoption Programme) wraz z lokalną społecznością i Departamentem Arunachal Forest.
 Począwszy od 2018 roku mieszkańcy z terenów objętych programem zajmują się poszukiwaniem, monitorowaniem i ochroną dzioborożców i gniazd. Otrzymują za to wynagrodzenie i sprzęt terenowy, a także pewien procent funduszy jest przekazywany corocznie na cele rozwoju lokalnej społeczności. Do 2017 r.,udało się ochronić koło 40 gniazd dzioborożców oraz przynieść pomoc 103 ptakom.

Dlaczego dzioborożce trzeba chronić?

Te piękne ptaki są zagrożone wyginięciem, dość rzadko się rozmnażają, naturalnie są rozprzestrzenione w dużych odległościach od siebie. Są monogamiczne, mają długi sezon lęgowy (od marca do sierpnia), który wymaga intensywnej opieki rodzicielskiej. Gniazdują w dużych drzewach z miękkim drewnem z istniejącymi już zagłębieniami.
W okresie lęgowym pary dzioborożców znajdują odpowiednią dziuplę. Zamurowywują błotem i odchodami wejście do dziupli, ale przed końcem budowy samica wchodzi do dziupli, i wtedy samiec kończy budowę, zostawiając niewielki otwór, przez który karmi rodzinę. Ta biologia dzioborożców sprawia, że są niezwykle podatne na polowania, a wylesianie powodują utratę siedlisk, co oznacza spadek populacji i zanik miejsc gniazdowania. Więcej o programie możecie przeczytać tutaj:
http://ncf-india.org/projects/hornbill-nest-adoption-program

Warszawskie ZOO wraz z Fundacją Panda wspiera Projekt ochrony płazów w naturze prowadzony przez Amphibian Survival Alliance (ASA).

Płazy należą do zwierząt najbardziej dotkniętych zmianami w środowisku, ponad połowa gatunków tej gromady jest zagrożona wyginięciem.

Zagrożeniem są zmiany klimatyczne (długie okresy suszy), niszczenie siedlisk, choroby grzybicze, inwazja obcych gatunków, odławianie do celów handlowych, zanieczyszczenie wód. Płazy jako pierwsze reagują na zanieczyszczenie środowiska, bo ich skóra pełni funkcje nie tylko bariery ochronnej, ale także płuc i nerek. Żaby są naszym sojusznikiem w walce z owadami, same są pokarmem dla innych zwierząt, odgrywając ważną rolę w ekosystemie.

ASA założona w  2011r. to światowe partnerstwo organizacji, grup i instytucji działających na rzecz wszystkich zagrożonych płazów. Organizacja ta prowadzi ukierunkowane badania i działania ochronne obejmujące płazy i ich siedliska, ściśle współpracując z doradcami i kluczowymi organizacjami, jak: ICUN SSC Amphibian Specialist Group (ASG) i Amphibian Ark (AArk), czyli Płazia Arka. Jej celem jest utrzymanie poza środowiskiem naturalnym wybranych gatunków płazów (które w naturze by wyginęły), po to aby można je było z powrotem wypuścić do naturalnego środowiska, jeśli minie zagrożenie i pozostaną odpowiednie dla płazów miejsca do ponownego zasiedlenia.